Blog 14 Ik weet eigenlijk niet wat ik voel!
“Gek hoor! Ik zal toch wel gevoel hebben? Waar ben ik dat kwijt geraakt? Ik heb wel emoties hoor! Ik kan om het minste geringste uit mijn slof schieten of gaan huilen. Het is net of ik een grote pruttelende pot in mijn buik heb, die op het punt staat van overkoken. Dat is toch gek? Maar als ik zou moeten beschrijven hoe ik me voel is er niets. Helemaal niets.
Eigenlijk gaat het best goed met mij hoor. Ik ben gezond, ik heb een baan, ik sport, ik heb een relatie, vrienden en kinderen. Ik kan tenslotte voor mijzelf zorgen. Ja, het gaat best goed met me. Ik ben best sterk, iedereen zegt dat ook over mij. Meestal geloof ik het ook zelf.
Soms denk ik wel eens: Mag ik ook even? Ik ben er nu helemaal klaar mee. Waarom doe ik mezelf dit aan? Ben ik het niet waard? En ik ben er moe van…………
Ik verspil mijn energie aan de schijn ophouden, mijn masker oppoetsen, vreselijk mijn best doen voor iedereen, lachen als ik eigenlijk niet blij of vrolijk ben, alles onder controle houden, naar feestjes gaan, de dingen perfect willen doen.! Ik houd het vuurtje onder de pruttelende pot wel aan. Soms ben ik bang dat ik me aan die pot brand. Ik blijf er maar liever ver van weg. Ik hol wel door. Ik zeg wel ja tegen alles en iedereen. Dat is de aard van het beestje hè!
Maar ben ik dat wel echt? Weet ik eigenlijk wel wie ik ben? Als ik niets voel, hoe kan ik dan weten wat ik nodig heb? Hoe kan ik dan weten wie ik ten diepste ben? De tranen prikken al weer achter mijn ogen. Ik voel…………………………………….vooral leegte en de pruttelende pot. Dat is niet goed.
Maar als ik maar bezig blijf, dan heb ik geen erg in dat lege gevoel. Gelukkig heb ik een druk leven met veel mensen en dingen. Zo blijf ik overeind. Het gaat best goed met me.
Maar…………………………wie ben ik?”
Dit is een waargebeurd verhaal. Door mij beschreven. Niet autobiografisch. Niet geheel. Wel stukjes ervan in het verleden. Ik hoor deze verhalen veel in mijn praktijk. Vooral vrouwen tussen de 30 en 60 jaar zullen zich hierin kunnen herkennen. Vrouwen die eigenlijk vinden dat ze best een goed leven hebben en alles op de rit hebben. Maar toch ergens, als ze stil blijven staan bijvoorbeeld tijdens een vakantie, iets missen. Ze merken dat ze aan zichzelf voorbij hollen. Deze vrouwen kunnen op een gegeven moment vast lopen in hun leven. Dit kan zich uiten in een Burnout of depressie, een onzeker gevoel, of gewoon niet goed blij kunnen zijn. Niet meer voelen wat je nodig hebt. De pruttelende pot blokkeert jouw gevoel. Je kunt jouw eigen kern niet meer voelen, je weet niet meer wie je bent en wat je nodig hebt.
Door hierover te tekenen (nee, je hebt zeker geen tekenervaring nodig), kom je bij een dieper laagje van jezelf. Praten erover lost vaak niets op. Een beeld ervan maken, zorgt ervoor dat je wel weer bij jouw kern kunt komen en voorzichtig stapjes kunt zetten naar wie jij ten diepste bent. En daar weer contact mee kunnen maken. Dit levert altijd veel op. Daar zijn vaak niet echt veel tekensessies voor nodig.
Ik zou jou, als je hier mee worstelt, het gunnen om er uit te komen en weer gelukkig en fijn verder te kunnen met het leven. Denk nu niet: “Ach laat maar, het valt ook allemaal best mee”. Dat doe je waarschijnlijk al te lang. Je kunt geheel vrijblijvend bellen of mailen. Een intake is in de maand april gratis. Je kunt dan kijken of Tekentherapie wat voor je kan betekenen.
Ilona Stremmelaar, Tekentherapeut.
Tel: 0646498054
Comments