Doorzetten! Doorzetten! Ik zet door!
In het gezin is de moeder vaak de steunpilaar. De verbinder. De sterkste schakel. De vraagbaak. Het luisterende oor, en nog veel meer! Maar wat zou er gebeuren als je als moeder te veel doorzet. Niet voldoende hulp vraagt en te vaak flink probeert te zijn? Als je niet voldoende jouw grenzen aangeeft?
Veel moeders weten het antwoord op deze vraag wel. Je verbruikt op een gegeven moment al je beschikbare energie. Uitputting tot gevolg.
Vaak heb je als moeder ook het gevoel dat je niet de zwakste schakel kunt zijn. Als jij het niet meer trekt, wie dan wel? Iedereen in het gezin vertrouwt op jou, op jouw skills, op jouw aanpassingsvermogen, etc. En dat is terecht. Jij zorgt er ook altijd voor dat alles op rolletjes loopt. Jij hebt moeite met hulp vragen, doet bepaalde zaken liever zelf. Jij weet tenslotte als geen ander hoe alles het gemakkelijkste te regelen is.
Maar eigenlijk geef je zo anderen geen kans. Geen mogelijkheden tot ontwikkeling.
Dat klinkt nogal tegenstrijdig. Jij doet alles voor de andere gezinsleden, maar eigenlijk doe je ze op een bepaald vlak te kort. Toch is dat wat er gebeurt. Ik kan er over meepraten. Ik ben ook zo’n regelmoeder en sinds een jaar oma. Ik heb wel bijgeleerd, maar het is nog steeds een aandachtspunt voor mij.
In gezinnen met een kind met autisme speelt dit ook vaak. Jouw kind vertrouwt helemaal op jouw energie, voorbeeld, structuur, hulp met van alles en nog wat. Dat geldt natuurlijk ook voor gezinnen met kinderen die geen autisme of een andere beperking hebben, maar kinderen met autisme vragen wel om een intensieve en speciale begeleiding. Je kunt tegen een kind met autisme minder snel zeggen: “ga het zelf maar uitzoeken”. Heel veel dingen moet je vaak voordoen, structureren. Zorgen dat dingen inslijten, een gewoonte worden. Zorgen dat een kind weet waar het aan toe is. Dat zaken voorspelbaar worden. Dat er niet te veel prikkels zijn.
Dat vraagt veel doorzettingsvermogen van de ouders.
En wanneer is het moment dat je bij sommige dingen tegen jouw kind kunt zeggen: “toe maar, je kunt het zelf. Ontwikkel je maar. Maak maar fouten, leer ervan.”
Dat is ook eng, maar noodzakelijk. Het kind ontwikkelt hier ook zelfvertrouwen mee.
Goede communicatie is dan ook weer erg belangrijk. Versta je elkaar? Kan je jouw kind bereiken? Hoe doe je dat? Met woorden, met lichaamstaal, met zingen, schilderen, tekenen? Wat verbindt jou met je kind?
Door te tekenen lukt het mij eigenlijk altijd om in contact te komen met kinderen met autisme. Juist het niet praten werkt erg goed. Samen tekenen verbindt zonder woorden. De tekening laat bovendien nog eens veel zien wat er omgaat in het kind Het geeft verborgen informatie prijs.
In het boek TekenContact zijn tekenoefeningen beschreven die het contact met jouw kind verbeteren. Ik pas deze tekenoefeningen vaak toe in de begeleiding van ouders met kinderen met autisme en andere beperkingen. Zo mooi wat er dan gebeurt! En hoe fijn zou het zijn dat jij door tekenen meer ontspannen leert om te gaan en te communiceren met jouw kind! Dat het niet een kwestie is van alleen maar doorzetten, maar vooral ook veel genieten van je kind.
Het boek komt in 2020 uit. Ik ben nog bezig met het schrijven ervan.
A.s. woensdagmorgen 6 mei om 10.00 uur interviewt Gerda Meijer van Tekenwijzer mij tijdens een gratis life Webinar over mijn boek. Wil je dus alvast wat meer ervan horen, schrijf je dan in via de website. www.tekencompas.nl.
Comments